Lengan jenis, zestien lentes zo pril.
Ach wat lig je hier stil, langs de kant van de weg.
Ach wat lig je hier stil, langs de kant van de weg.
Ze woonde in een villawijk haar ouders waren stinkend rijk.
Ze woonde di een villawijk haar ouders waren stinkend rijk.
Toch was daar niets meer dat haar bond, ze gaf zich aan een vagebond,
Toch adalah daar niets meer bahwa ikatan haar, ze gaf zich aan een vagebond,
die sprak van liefde, ‘t oud verhaal, en zij geloofde ‘t allemaal.
die sprak van liefde, ‘t oud verhaal, en zij geloofde’ allemaal.
Zo ging ze weg, ze nam niets mee; alleen haar jeugd en het idee
Zo ging ze weg, ze nam niets mee; alleen haar jeugd en het idee
dat hij haar man was, zij zijn vrouw, en het altijd zo blijven zou.
Yang hij haar man adalah, zij zijn vrouw, en het altijd zo blijven zou.
Arm kind, zestien lentes zo pril.
Lengan jenis, zestien lentes zo pril.
Ach wat lig je hier stil, langs de kant van de weg.
Ach wat lig je hier stil, langs de kant van de weg.
Ze trokken voort van stad tot stad, omdat hij ruimte nodig had.
Ze trokken voort van stad tot stad, omdat hij ruimte nodig punya.
Het zwerversleven was te zwaar, niets voor een kind van zestien jaar.
Het zwerversleven adalah te zwaar, niets voor een van van zestien jaar.
Haar liefde was haar levenslot, ze ging er langzaam aan kapot.
Haar liefde adalah levenslot haar, ges er langzaam aan kapot.
Ze kon de hartstocht niet weerstaan, moest tot het einde verdergaan.
Ze kon de hartstocht niet weerstaan, moest tot het einde verdergaan.
Zij was geen kind, maar ook geen vrouw en wist niet wat er komen zou.
Zij adalah tipe wanita, maar ook geen vrouw en wist niet wat er komen zou.
Arm kind, zestien lentes zo pril.
Lengan jenis, zestien lentes zo pril.
Ach wat lig je hier stil, langs de kant van de weg.
Ach wat lig je hier stil, langs de kant van de weg.
Ze werd vermoeid, zag bleek en vaal, verloor haar jeugd, haar ideaal.
Ze werd vermoeid, zag bleek en vaal, verloor haar jeugd, haar ideaal.
Alleen haar liefde bleef bestaan, toen ging hij weg, bij haar vandaan,
Alleen haar liefde bleef bestaan, toen ging hij weg, bij haar vandaan,
toch had ze kunnen weten dat hij niet genoeg aan liefde had.
toch telah ze kunnen basah yang hij niet genoeg aan liefde punya.
Dat op een dag hij weg zou zijn. en zij alleen, met spijt en pijn,
Dat op een dag hij weg zou zijn. en zij alleen, bertemu spijt en pijn,
dat hij zolang een meisje had, als een stormwind speelt met een enkel blad.
Bahwa hij zolang een meisje memiliki, als een stormwind speelt bertemu een enkel blad.
Arm kind, zestien lentes zo pril.
Lengan jenis, zestien lentes zo pril.
Ach wat lig je hier stil, langs de kant van de weg.
Ach wat lig je hier stil, langs de kant van de weg.